Details

Victoza® is een humaan glucagon-achtig peptide-1 (GLP-1)-analoog en wordt gebruikt voor de behandeling van volwassenen met diabetes mellitus type 2 om glykemische controle te bereiken in combinatie met orale glucoseverlagende geneesmiddelen en/of basale insuline als deze, samen met dieet en lichaamsbeweging, onvoldoende glykemische controle geven

Type 2-diabetes bij volwassenen in combinatie met:

• metformine of een sulfonylureumderivaat, bij patiënten bij wie onvoldoende glykemische controle werd bereikt bij maximaal verdraagbare doseringen van monotherapie met metformine of een sulfonylureumderivaat
• metformine en een sulfonylureumderivaat of metformine en een thiazolidinedion (glitazon) bij patiënten bij wie onvoldoende glykemische controle werd bereikt bij een duale behandeling

Volwassenen

• Startdosis: 0,6 mg per dag
• Na ten minste 1 week: 1,2 mg
• Indien nodig verhogen tot max. 1,8 mg
• In geval van combinatie met een sulfonylureumderivaat, een dosisverlaging van het sulfonylureumderivaat overwegen

Toedieningswijze

• Subcutane weg in de buik, de dij of de bovenarm
• Eenmaal daags, onafhankelijk van de maaltijden maar elke dag rond hetzelfde tijdstip

Eén ml oplossing bevat 6 mg liraglutide*. Een voorgevulde pen bevat 18 mg liraglutide in 3 ml.

hulpstoffen:

• Dinatriumfosfaat dihydraat
• Propyleenglycol
• Fenol
• Water voor injecties

Liraglutide is een GLP-1-analoog met 97% sequentiehomologie met humaan GLP-1 dat zich bindt aan de GLP-1-receptor en deze activeert. De GLP-1-receptor is het doel voor van nature aanwezig GLP-1, een endogeen incretinehormoon dat de glucoseafhankelijke insulinesecretie uit de bètacellen van de pancreas potentieert. Anders dan het van nature aanwezig GLP-1 heeft liraglutide een farmacokinetisch en farmacodynamisch profiel bij mensen dat geschikt is voor eenmaaldaagse toediening. Na subcutane toediening is de verlengde werking gebaseerd op drie mechanismen: zelfassociatie, hetgeen resulteert in trage absorptie; binding aan albumine; en hogere enzymatische stabiliteit ten op zichte van dipeptidyl peptidase-4 (DPP-4)- en neutrale endopeptidase-enzymen (NEP), hetgeen resulteert in een lange plasmahalfwaardetijd.

De werking van liraglutide wordt mogelijk gemaakt via een specifieke interactie met GLP-1-receptoren, hetgeen leidt tot een verhoging van cyclisch adenosinemonofosfaat (cAMP). Liraglutide stimuleert de insulinesecretie op een glucoseafhankelijke manier. Tegelijkertijd verlaagt liraglutide een ongewenst hoge glucagonsecretie, eveneens op een glucoseafhankelijke manier. Bij hoge bloedglucoseconcentraties wordt zo de insulinesecretie gestimuleerd en de glucagonsecretie geremd. Omgekeerd vermindert liraglutide tijdens hypoglykemie de insulinesecretie terwijl de glucagonsecretie niet wordt belemmerd. Het mechanisme voor het verlagen van de bloedglucoseconcentratie zorgt ook voor een lichte vertraging van de maaglediging. Liraglutide vermindert het lichaamsgewicht en de lichaamsvetmassa via mechanismen die betrekking hebben op een verminderd hongergevoel en een verlaagde energie-inname.